Afrodite Zegers en Lobke Berkhout eindigen in het Portugese Vilamoura op een teleurstellende 16e plaats op het EK in de olympische 470 klasse. Op het recente WK op dezelfde locatie mistte dit team, op een haar na de wereldtitel. Op dit EK met heel weinig wind, liep het vanaf het begin niet naar behoren en vocht dit TeamAllianz duo gedurende het hele toernooi voor betere resultaten. De overwinning ging naar ouwe bekende Camillle Lecointre met crew Aloise Retornaz uit Frankrijk.
Wat was er aan de hand?
Lobke Berkhout maakte na afloop de balans op terwijl ze bezig was de boot in te pakken voor transport.
“De combinatie van hier te lang zijn, licht weer, tweede keuze materiaal en de spanning die eraf is, zorgt ervoor dat we de scherpte misten deze week.”
“Foute beslissingen worden op dit niveau direct afgestraft. Alles moet kloppen. Dan moeten we erdoorheen vechten. Dan zijn we nog niet vrij genoeg in ons hoofd om daar snel uit te komen. Het zijn split-second beslissingen. Duurt het te lang, dan missen we onze ‘lane’, de volgende windshift en we missen de goede positie. Dan zit het ook nog eens allemaal tegen en dan kom je in een neerwaartse spiraal, met een gele vlag, een te vroege start. En wat dan ook niet helpt is dat we geen snelheid over hebben, met ons materiaal op dit EK.”
“Halverwege de week komen we elkaar dan wel tegen, ook met de coach. Dat was een waardevol leermoment. Hij is ook een perfectionist. Het is dan teleurstellend. Hoe helpen we ons dan uit zo een moment? We moeten samen met de coach die puzzel oplossen. Op de Spelen ga je ook zo een dag tegenkomen, dan moet je ook de knop om kunnen zetten.”
“Vooral omdat je niet van voren vaart worden onze zwakke plekken goed duidelijk. Dat is het voordeel. Dat merk je minder snel als je voorin vaart, daar is het makkelijker om de juiste keuzes te maken. Daar hebben we gedurende de week goed over gesproken. Er zijn harde woorden gevallen over de goede en minder goede eigenschappen van ons allebei en hoe we elkaar toch scherp moeten en kunnen houden.”
“Er gingen ook dingen goed. De starts waren beter, voor de wind zeilden we constanter. De laatste race had ook een winnende kunnen zijn. Maar na zo een week waren te onrustig. Het liefst gaan we morgen weer het water op. We willen onszelf terug knokken. We weten dat we het kunnen, niet zo lang geleden op het WK nog. Daar vertrouwen we op.”
